به دارویی که ما میخوریم برای اینکه بتونه کاری که وظیفه اش هست رو توی بدن انجام بده باید به یسری مولکول ها بچسبه که به این مولکول ها میگیم گیرنده.
آگونیست و آنتاگونیست
حالا اگه یه دارو بعد اینکه به گیرنده اش وصل شد اونو فعال کرد و باعث شد کار بیشتری رو انجام بده به اون داروعه میگیم آگونیست ولی اگه باعث شد اون گیرندهه غیر فعال بشه و کار نکنه بهش میگیم آنتاگونیست
داروهای بدون گیرنده
یسری داروها هستن که گیرنده ندارن مثل دیورتیک ها که ادرار رو زیاد میکنن، مسهل ها که یبوست رو رفع میکنن، آنتی اسید ها که اسید معده رو خنثی میکنن و شلات کننده ها
گیرنده های خنثی
وقتی داروها وارد بدن میشن یسری ها به مولکول هایی وصل میشن که نقشی توی تنظیم فعالیت های بدن ندارن در نتیجه اثر دارویی خاصی توی بدن ایجاد نمیکنن، به این ها نواحی اتصال خنثی میگیم.
توی یسری از بخش های بدن مثل پلاسما نواحی اتصال خنثی نقش مهمی دارن توی بافر کردن غلظت های دارویی؛ یعنی باعث میشن غلظت های دارویی توی بدن به تعادل برسه و اینجوری کم کم دارو اثر میزاره توی بدن
دو تا از پروتئین های مهمی که داروها بهشون متصل میشن و اتصال خنثی ایجاد میکنن آلبومین و اوروسموکوئید هستن
گیرنده های دارویی کجاان؟
یا توی سلول یا روی غشاء 
- روی غشائی ها مثل کانال های یونی، گیرنده های متصل به پروتئین G و گیرنده های آنزیمی
- کانال های یونی : مولکول های دریچه دار هستن و از نظر فعال شدن به کانال های وابسته به لیگاند و کانال های وابسته به ولتاژ تقسیم میشن
- گیرنده های متصل به پروتئین G : مثل یه طنابه که چندین بار از توی غشاء رد شده، یه سرش داخل و یه سرش خارج سلوله. موقع اتصال لیگاند بهش باعث میشه بخشی از پروتئین G کنده بشه و باعث تغییر شکل گیرنده میشه. بعضی G پروتئین ها تحریکی ان بعضی هاشون مهاری
- گیرنده های آنزیمی: یه سر خارج سلول و یک پایه داخل سلولی دارن. وقتی لیگاند میاد، دو تا از گیرنده ها به هم نزدیک میشن و با هم یکی میشن. پایه های داخل سلولی این گیرنده ها خاصیت آنزیمی پیدا میکنن و باعث فسفریله شدن مواد داخل سیتوپلاسم میشن، اینکار باعث تغییر بعضی مواد و اعمال پاسخ میشه
- گیرنده های داخل سلولی هم مخصوص مواد آبگریز ان و روی DNA هستن
